Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΣΙΝΕΜΑ ΣΤΟ ΔΑΝΑΟ- MOULIN ROUGE!

Σύνοψη

Μετά από την αξέχαστη επετειακή προβολή του “Amadeus” του Μίλος Φόρμαν για τα 40 του χρόνια, “Ο Χρήστος Ακούει Σινεμά στο Δαναό» συνεχίζει τις θεματικές μουσικές προβολές με την φαντασμαγορική και άκρως θεατρική ατμόσφαιρα του «Moulin Rouge!». Κάπως έτσι, τη Δευτέρα 17 Μαρτίου στις 21:00 το βράδυ, ταξιδεύουμε στο Παρίσι του 1900 και γινόμαστε μάρτυρες του παθιασμένου έρωτα μίας χορεύτριας καμπαρέ και ενός ποιητή, στον κινηματογράφο Δαναό.

Το «Moulin Rouge!» αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες των 00s και μια ταινία- ορόσημο που ανέστησε το είδος του μιούζικαλ στη σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή. Ο Μπαζ Λούρμαν, με τη μοναδική του σκηνοθετική ματιά -λίγο μετά τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα»- κατάφερε να χτίσει έναν κόσμο γεμάτο ενέργεια, χρώμα, τραγούδι και παλμό και να μεταφέρει τον θεατή στο φημισμένο καμπαρέ «Moulin Rouge!», εκεί που συναντιούνται οι έρωτες, οι φιλοδοξίες, μα κυρίως οι τραγικές μοίρες των ηρώων του.

Η γοητεία του μιούζικαλ ενισχύεται από το εμβληματικό του soundtrack, το οποίο περιλαμβάνει διασκευές κλασικών τραγουδιών όπως το «Your Song» του Elton John, το «Roxanne» των Police, το «Lady Marmalade» των Christina Aguilera, Lil’ Kim, Mýa και Pink που άλωσε τα charts, αλλά και το «The Show Must Go On» των Queen.

Η μουσική, σε τέλεια αρμονία με τα σκηνικά να μοιάζουν όντως σαν πίνακες του Τουλούζ Λοτρέκ, τις εντυπωσιακές χορογραφίες και τις αξέχαστες ερμηνείες του Γιούαν Μακ Γρκέγκορ και της Νικόλ Κίντμαν, μας βυθίζει στον μαγικό κόσμο της Μπελ Επόκ.

Η ταινία ήταν υποψήφια για 8 βραβεία Όσκαρ (ανάμεσά τους και εκείνα της Καλύτερης Ταινίας και του Α’ Γυναικείου ρόλου για τη Νικόλ Κίντμαν) και κέρδισε τα Όσκαρ Κοστουμιών και Σκηνικών.

Σύνοψη: Το 1900 ένας Άγγλος ποιητής έρχεται στη Μονμάρτρη για να γνωρίσει την μποέμικη ζωή. Εκεί θα συνεργαστεί με τον Τουλούζ Λοτρέκ στο ανέβασμα ενός φαντασμαγορικού σόου για λογαριασμό του Μουλέν Ρουζ κι ερωτεύεται την πρωταγωνίστριά του, τη Σατίν, την πιο ακριβοπληρωμένη πόρνη του Παρισιού, η οποία όμως «ανήκει» στο Δούκα του Γουόρσεστερ, χρηματοδότη της παράστασης.